Φωλιασμένο στον μεσαιωνικό οικισμό της Άνω Σύρου, το σπίτι αυτό είναι μία ιστορία αγάπης ανάμεσα σε γενιές, ανθρώπους και τέχνες. Πολύ κοντά στην είσοδο της Καμάρας, μερικά πλατιά σκαλιά προς την εκκλησία του Άγιου Νικόλα των Πτωχών, οδηγούν στο Syros Art House και τη μικρή αυλή του, από τις σπάνιες σε αυτή την πλευρά του οικισμού όπου τα σπίτια μοιάζουν χτισμένα το ένα πάνω στο άλλο, σαν ένα κατάλευκο παιχνίδι tetris.

Κατά την ανακαίνιση της κατοικίας, ο Μιχάλης Δαλέζιος, ένας ντόπιος καλλιτέχνης που καταπιάνεται με την ξυλογλυπτική, αποκάλυψε μεθοδικά ένα-ένα τα μυστικά του που περίμεναν υπομονετικά να ειπωθούν. Τα «ντουλάπια», οι ορθογώνιες εσοχές στους τοίχους που χρησίμευαν για αποθήκευση, τα χαρακτηριστικά κυκλαδίτικα πρέκια που στήριζαν τις πόρτες, μία κρυφή εσοχή φτιαγμένη από πήλινο κιούπι με μία εικονίτσα καθολικού αγίου, ακόμη κι ένα υπερυψωμένο τζάκι, με την καμινάδα του ακόμη λειτουργική.

Τα παραδοσιακά στοιχεία της οικίας που αποκαλύφθηκαν και αναδείχτηκαν, έρχονται σε αντιδιαστολή με έντονα design elements, όπως το διάφανο γυάλινο τραπέζι, και η μεταλλική πόρτα του μπάνιου που μελετήθηκε και σχεδιάστηκε από την Σταυρούλα Καίσαρη, πτυχιούχο της σχολής βιομηχανικού design της Σύρου, και υλοποιήθηκε από τον Σταμάτη Ζαμπλάκο, καλλιτέχνη που δουλεύει με το σίδερο.

Ενώ οι περισσότεροι τοίχοι και η εντυπωσιακή καμάρα του σπιτιού ξεγυμνώθηκαν για να αποκαλύψουν την πέτρα τους, στοιχεία του σπιτιού όπως οι πόρτες και το τσιμεντένιο πάτωμα παρέμειναν άθικτα, φέροντας περήφανα τον «απανοχωρίτικο» χαρακτήρα του. Νέες επεμβάσεις όπως η χτιστή κουζίνα, το χτιστό κρεβάτι στο δεύτερο υπνοδωμάτιο, που αξιοποίησε στο έπακρο τα λίγα τετραγωνικά του, η μαύρη, εξωτερική καλωδίωση και οι χάλκινοι, εμφανείς σωλήνες, υπογράμμισαν την ταυτότητα του σπιτιού. Για το πάτωμα της ντουζιέρας χρησιμοποιήθηκαν παλιά, χειροποίητα Συριανά πλακάκια, ενώ η μικρή μεταλλική γούρνα που ανακαλύφθηκε στο υπόγειο του σπιτιού, γανώθηκε και μετατράπηκε σε νιπτήρας.

Οι δύο εξωτερικές πόρτες της οικίας, μαζί με κάποια έπιπλα που βρέθηκαν μέσα σε αυτή απογυμνώθηκαν με αμμοβολή από τεχνίτες των ταρσανάδων της Ερμούπολης, για να απαλλαγούν από τις απανωτές στρώσεις μπογιάς που τις κάλυπταν με τα χρόνια, κι έδεσαν τέλεια με αντικείμενα που αποτελούσαν την προίκα της γιαγιάς της τωρινής ιδιοκτήτριας: Την ξύλινη σκάφη ζυμώματος από ολόκληρο κορμό δέντρου, κι ένα ζωγραφισμένο στο χέρι βενετσιάνικο μπαούλο. Πέρα από τους ντόπιους μάστορες που δούλεψαν στο σπίτι αναβιώνοντας τη βιομηχανική παράδοση του νησιού, εδώ φιλοξενούνται και σύγχρονοι καλλιτέχνες. 

Ο μεγάλος πίνακας που δεσπόζει στον ενιαίο χώρο έχει φιλοτεχνηθεί από την ανερχόμενη Αγνή Ρούσσου, βρίσκοντας τη θέση του στο σπίτι που κάποτε ανήκε στην οικογένεια της εικαστικού. Παραδίπλα, ένα μοντέρνο έργο τέχνης του καλλιτέχνη Hin κι ένα πολύχρωμο print του Soteur, ενθαρρύνουν συζητήσεις με ελεύθερες ερμηνείες, αργά τη νύχτα στο πεζούλι της αυλής, δίπλα στον ασβεστωμένο και «πειραγμένο» τοίχο με το ξεθωριασμένο αλλά ευδιάκριτο νούμερο «16».

Δείτε στην gallery περισσότερες φωτογραφίες του σπιτιού!

Photo Αlexandros Petrakis